Το τέλος του Καντάφι

Η ΕΕ πήρε θέση και με σχετική καθυστέρηση (11 Μαρτίου 2011) την διατύπωσε δημόσια: «ο Καντάφι πρέπει να φύγει» δήλωσε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χ. Φ. Ρομπάι σε κοινή συνέντευξη τύπου με τον πρόεδρο της Επιτροπής Χ. Μ. Μπαρόζο. Ο πρώτος σημείωσε επίσης ότι «η ανατροπή ενός δικτάτορα δεν σημαίνει και το άνοιγμα του δρόμου για τη δημοκρατία». Οι «27» αποφάσισαν επίσης να ενισχύσουν τις δυνάμεις της Frontex με στόχο να ανακοπεί το κύμα προσφύγων και ταυτόχρονα να ενισχύσουν τις οικονομικές τους σχέσεις με τις χώρες της Β. Αφρικής που κάνουν τα πρώτα τους βήματα προς τη δημοκρατία.

Στο ζήτημα κάποιας στρατιωτικής δράσης κατά του Καντάφι οι απόψεις δεν είναι όμοιες. Το ΝΑΤΟ εκτιμά ότι «η οποιαδήποτε επιχείρηση  χρειάζεται να σέβεται τρεις βασικές αρχές: πρώτον πρέπει να υπάρχει προφανής ανάγκη για δράση του ΝΑΤΟ, δεύτερον, πρέπει να υπάρχει μια σαφής νομική βάση και τρίτον, πρέπει να υπάρχει στέρεη υποστήριξη στην περιοχή». Ο Ν.  Σαρκοζί άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο αεροπορικών επιθέσεων, ενώ η  Α. Μέρκελ εμφανίστηκε επιφυλακτική ακόμα και στο ενδεχόμενο επιβολής ζώνης απαγόρευσης πτήσεων. Η «Αφρικανική Ένωση» διαφωνεί με το ενδεχόμενο στρατιωτικής επέμβασης στη χώρα, ενώ ο επικεφαλής της λιβυκής αντιπολίτευσης Μ.  Α.  Τζαλίλ, ζήτησε «να αναγνωριστεί το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο» μαζί  με την επιβολή ζώνης αεροπορικού αποκλεισμού στον εναέριο χώρο της Λιβύης.

Θεωρώ ότι οι εξελίξεις αυτές δείχνουν ότι το καθεστώς Καντάφι έχει ημερομηνία λήξης. Η διεθνής αντίδραση στη δικτατορική του εξουσία θα τον υποχρεώσει είτε να δραπετεύσει σε άλλη χώρα, είτε να βρει λύση διαφυγής κάπου στην λιβυκή έρημο. Οι απειλές του ότι «η Τρίπολη θα σταματήσει τον αγώνα της κατά της λαθρομετανάστευσης ώστε εκατομμύρια μαύροι να κατακλύσουν την Ευρώπη» είναι μια κλασσική μορφή απόδειξης της επερχόμενης ανατροπής του. Όλα τα στοιχεία λένε ότι η ήττα του από τις δημοκρατικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης  θα περάσει από πολλά κύματα αλλά θα συντελεστεί σχετικά σύντομα αφού θα υποστεί ασφυξία από τον διεθνή πολιτικό αποκλεισμό. Η στρατιωτική δράση κατά του Καντάφι όπως υποστηρίζει ο Ν. Σαρκοζί είναι ένα πολύ σοβαρό λάθος το οποίο έχουν διαπράξει στο παρελθόν οι ΗΠΑ και μερικοί σύμμαχοί τους τόσο στο Ιράκ ή όσο και στο Αφχανιστάν. Η διεθνής κοινότητα μπορεί να αναλάβει πολιτικές πρωτοβουλίες που θα δώσουν στον Καντάφι ένα καθαρό μήνυμα: τέλος στην τρομοκρατία σου, ώρα για δημοκρατικές αλλαγές! Για παράδειγμα η αναγνώριση του «Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου» από την ΕΕ και τα 27 κράτη-μέλη  είναι μια τέτοια κίνηση η οποία θα γύρει αποφασιστικά την πλάστιγγα υπέρ της αλλαγής σελίδας στην Τρίπολη.