Τρείς λόγοι και μια πρόταση
Αποσπάσματα από την ομιλία του δημάρχου Αμμοχώστου Α. Γαλανού στην εκδήλωση μνήμης για την Αμμόχωστο στις 4 Αυγούστου 2012:
«Η Αμμόχωστος αποτελεί ένα επιθετικό χαρτί διπλωματίας, που επαναφέρει το Κυπριακό στις πραγματικές του διαστάσεις…δεν βρισκόμαστε πιο κοντά στην ευόδωση των στόχων και των αγώνων μας. Όχι όμως λόγω της παρατεταμένης προκλητικής αδιαφορίας της διεθνούς κοινότητας και του στρουθοκαμηλισμού των εταίρων μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά λόγω της δεινής θέσης στην οποία έχει περιέλθει η πατρίδα μας, λόγω της αποδυνάμωσης των όπλων του αγώνα μας και του ηθικού και της πίστης του λαού μας. Ας μην αποδειχθούμε για μιαν ακόμη φορά κατώτεροι των περιστάσεων. Ας μην αποδείξουμε τα ελληνικά μας γονίδια διά των ελαττωμάτων μας, αλλά διά των αρετών μας. Ας βάλουμε πάνω απ’ όλα το κοινό καλό και το συμφέρον της πατρίδας Κύπρου. Θέλουμε μιαν ηγεσία που θα ενώσει το λαό. Που θα εμπνεύσει και θα ενεργοποιήσει όλες της δυνάμεις της κοινωνίας μας. Που θα μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία να αντιμετωπίσουμε όλα εκείνα που τόσα χρόνια κρύβαμε κάτω από το χαλί για να μην ενοχλήσουμε και να μη δυσκολέψουμε τους εταίρους μας φέρνοντάς τους αντιμέτωπους με την κατοχή της πατρίδας μας και με το έγκλημα πολέμου που συνεχίζει να διαπράττει η Τουρκία σε βάρος της Αμμοχώστου».
Ο Α. Γαλανός αφού χαρακτήρισε την στάση των ευρωπαίων εταίρων μας ως «υποκριτική», σημείωσε ότι «εμείς, δυστυχώς, φαίνεται ότι όχι μόνο μάθαμε να ζούμε με το πρόβλημα της κατοχής, αλλά και να το κρύβουμε. Χωρίς να διερωτόμαστε, τι είναι τελικά η Ευρώπη που οραματιστήκαμε; Η Αμμόχωστος μάς προσφέρει αυτή τη διέξοδο γιατί κατέχεται αποκλειστικά από τουρκικά στρατεύματα. Γιατί αναδεικνύει τα στοιχεία της εισβολής και της κατοχής. Γιατί εκθέτει την απάνθρωπη στάση και αδιαλλαξία της Τουρκίας, θέτοντάς την ενώπιον των βαρύτατων ευθυνών της, που πηγάζουν από ισχυρά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου».
Μαζί με την ομιλία Α. Γαλανού ας ακούσουμε ξανά το λόγο του Γ. Κρανιδιώτη στην Ειδική Σύνοδο της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ για την εξωτερική πολιτική στις 20 Σεπτεμβρίου 1997:
«Το νέο διεθνές περιβάλλον επιβάλλει μια άλλη αντίληψη για τις διεθνείς σχέσεις. Στόχος και στρατηγική μας παραμένει η προώθηση των εθνικών μας συμφερόντων και η προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Οι στόχοι αυτοί εξυπηρετούνται καλύτερα μέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον ειρήνης και ασφάλειας, σταθερότητας και συνεργασίας. Γι’ αυτό παραμένουμε πιστοί στην προώθηση των ιδανικών της ειρήνης και της διεθνούς συνεργασίας. Οι στρατηγικοί αυτοί στόχοι δεν προωθούνται με ρητορική, βερμπαλισμούς και αφορισμούς. Η εσωστρέφεια, η αυτάρεσκη περιχαράκωση οδηγούν σε απομονωτισμό. Απαιτείται συνεχής παρακολούθηση, αντιμετώπιση των θεμάτων, πρωτοβουλίες και πρόγραμμα».
Ο Κ. Σημίτης στο βιβλίο του «Πολιτική για μια Δημιουργική Ελλάδα»,1996-2004, Αθήνα, 2005, σημειώνει και τα πιο κάτω:
«Μια ανασφαλής κοινωνία αναπτύσσει νοοτροπίες για να περιορίσει φόβους και κινδύνους. Συντηρεί στάσεις και απόψεις που οδηγούν στον περιορισμό της κοινωνικής ευθύνης του πολίτη εκεί όπου η σύγχρονη ζωή απαιτεί αυξημένη υπευθυνότητα και συμμετοχή. Συλλογικά στην πολιτική μας ζωή η προσπάθεια αποφυγής ευθυνών στο διεθνές πεδίο εκδηλώνεται με τη συνωμοσιολογία. Συνωμοτούν εναντίον μας στην ΕΕ γι’ αυτό δεν πετυχαίνουμε αυτά που δικαιούμαστε και αξίζουμε, για παράδειγμα, την ειδική ρύθμιση για τον καπνό ή την ανοχή για τη χρήση πεπαλαιωμένων πλοίων. Όμως κατά κανόνα δεν υπάρχουν «συνωμοσίες». Αυτό που δικαιούμαστε και αξίζουμε συχνά δεν το πετυχαίνουμε γιατί δεν προετοιμαστήκαμε, δεν οργανωθήκαμε, δεν δουλέψαμε, γιατί εκλαμβάνουμε τις ιδεοληψίες μας ως πραγματικότητα, γιατί αγνοούμε τα συμφέροντα και τις ικανότητες των άλλων».
Αυτή η πολιτική που αναπτύσσουν οι Κ. Σημίτης και Γ. Κρανιδιώτης είναι εκείνη που έδωσε την πλήρη ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε. την 1η Μαίου 2004 και, κατ’ επέκταση, σήμερα, την άσκηση της εκ περιτροπής Προεδρίας της ΕΕ. Εάν δεν ακολουθούσαμε αυτή την «βενιζελική» πολιτική η ένταξη στην Ε.Ε. θα ήταν στη σφαίρα της ουτοπίας. Το κρίσιμο ζήτημα είναι οι ρυθμοί προσαρμογής της Κύπρου στα νέα δεδομένα που η ένταξη στην ΕΕ επιβάλλει, το πώς ετοιμάζει κανείς την πατρίδα του να δουλέψει μέσα σε νέους κανόνες και πλαίσια, το πώς προωθεί πολιτικές για να είναι η Κύπρος πιο ισχυρή να αντιμετωπίσει την παρουσία του κατοχικού στρατού, αλλά ταυτόχρονα και τις απαιτήσεις που δημιουργεί η συμμετοχή μας στο ανταγωνιστικό πεδίο της Ε.Ε. Οι προϋποθέσεις για την αλλαγή έχουν περιεχόμενο:
Σαφείς κατευθύνσεις, δίκτυο συμμαχιών, ποιότητα του πολιτικού μας προσωπικού, το κύρος που έχουμε στο διεθνή στίβο, το ενδιαφέρον που επιδεικνύουμε για άλλα διεθνή και ευρωπαϊκά ζητήματα, συνεπής και αξιόπιστη παρουσίαση του κυπριακού σε ένα κόσμο αλληλεξαρτήσεων και αναζήτησης κοινών συμφερόντων, καθαρή άποψη για τις ευρωτουρκικές σχέσεις, δημιουργία συγκλίσεων με τους εταίρους σου στην Ε.Ε, πολιτική των διασυνδέσεων και ανάπτυξης κοινών και ευρύτερων συμφερόντων. Βασική μας επιλογή είναι να προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε τα σημερινά αδιέξοδα με γνώση, σύγχρονη ανάλυση, ορθολογισμό, εφικτούς στόχους ενταγμένους στην κοινοτική πρακτική.