Βουλευτικές 2016: το κλειδί και ο εκτροχιασμός

Ορισμένοι αρνούνται την πραγματικότητα, άλλοι που την αναγνωρίζουν αποφεύγουν να μιλήσουν επί της ουσίας. Οι βουλευτικές εκλογές στις 22 Μαίου είναι κατ’ εξοχήν εκλογές για το κυπριακό. Για τους εξής τρεις κύριους λόγους:

Πρώτο, σήμερα καταβάλλεται η πιο συνεπής προσπάθεια για επίλυση του κυπριακού με βάση τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Όλοι γνωρίζουν ότι αυτή η προσπάθεια έχει μια ιδιαιτερότητα, ίσως να είναι η τελευταία προσπάθεια που καταβάλλεται για επίλυση με βάση την φόρμουλα της ομοσπονδιακής λύσης, όπως περιγράφεται στα ψηφίσματα του ΟΗΕ και στις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου.

Δεύτερο, η διεθνής κοινότητα στο πιο υψηλό επίπεδο επέδειξε ισχυρό ενδιαφέρον για να στηρίζει μιαν ενδεχόμενη λύση, γεγονός που δίνει ώθηση στη διάσταση της αλληλεγγύης σε μια ενδεχόμενη συμφωνία επίλυσης. Απόδειξη οι επισκέψεις στη Λευκωσία από τους Γιούνκερ, Σουλτς, Μογκερίνι, Μπάιντεν, Κέρι, Λαβρόφ, Σταινμάυερ.

Τρίτο, η σημερινή συγκυρία ενέχει μιαν ιδιαιτερότητα, εν είδη διάζευξης: λύση το 2016 με βάση μια γενικά αποδεκτή από τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων κατεύθυνση που οριοθετούν οι Συμφωνίες Κορυφής 1977, 1979, τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και το ευρωπαϊκό κεκτημένο, ή εκτροχιασμός σε ατραπούς που δεν μπορεί να ελέγξει η ε/κ ηγεσία.

Τα τρία πιο πάνω σημεία δείχνουν την πρώτη προτεραιότητα για κάθε κύπριο: κατανόηση του διλήμματος, ισχυρή πεποίθηση ότι του χρόνου τέτοια εποχή δεν θα είναι όλα ίδια, συνεπώς αυτή η εκλογική μάχη έχει μιαν ειδική πολιτική βαρύτητα. Με ώθηση σε εξελίξεις που συμβάλλουν στην επίλυση, με νεύμα στα γεγονότα που θα στείλουν το μήνυμα ότι η μεγάλη πλειοψηφία κατανοεί την κορυφαία πρόκληση για το 2016. Αυτό μπορεί να προκύψει, εφόσον προηγηθεί μια ουσιώδης παραδοχή: όλοι μιλούν για την αλλαγή, το νέο, την ανάπτυξη, την ανεργία, τις μεταρρυθμίσεις κλπ. Αυτή η φιλοδοξία δεν θα προκύψει ούτε στο κενό, ούτε μόνο στο 60% της Κύπρου. Η επίλυση ταυτίζεται με τις αξίες της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ανάπτυξης, της προόδου και της ευημερίας για όλους τους κυπρίους σε όλο το έδαφος του νησιού. Απλά λύσεις στη μισή Κύπρο συνιστούν μισές λύσεις, τα κύρια προβλήματα της ανάπτυξης θα παραμείνουν, η ανεργία θα διατηρηθεί σε υψηλά επίπεδα, οι επενδύσεις θα μένουν στα χαρτιά και η Κύπρος θα συνεχίσει μια ιδιόμορφη πορεία ως ένα ιδιόμορφο κράτος-μέλος της ΕΕ.

Το εκλογικό δίλημμα αφορά, αλλά και ξεπερνά την 22α Μαίου. Οι βουλευτικές μπορούν να αποτελέσουν έναν κύκλο από ειδήσεις που συνδέονται με το πιο μεγάλο στοίχημα της σύγχρονης Κύπρου, αυτό της απαλλαγής της από τα κατοχικά στρατεύματα και τη μετάβαση σε συνθήκες ελευθερίας και ανάπτυξης. Τα πράγματα για να αλλάξουν χρειάζεται να λέγονται έτσι όπως ακριβώς είναι. Η διασύνδεση της εκλογικής μάχης στις 22 Μαίου με τα πιο μεγάλο διακύβευμα της πατρίδας μας συνδέεται με την κοινή λογική, καθώς μιλά κατ’ ευθείαν στην καρδιά του προβλήματος, εξηγεί το κρισιμότητα αυτού του μεγέθους και θέτει σε κίνηση τις σκέψεις των πολιτών ενόψει εξελίξεων. Η τάση να ακολουθούμε την τακτική της στρουθοκαμήλου δεν βοηθά κανέναν, γιατί πολύ απλά μεταφέρει τα προβλήματα χρονικά πιο κάτω και, κατά κανόνα, τα συναντάμε πιο ύστερα ακόμα πιο πολύπλοκα, και ενίοτε ανεξέλεγκτα. Ούτε η τάση να συγκαλύπτουμε τα διλήμματα για λόγους εκλογικής φοβίας βοηθά σε κάτι. Όσοι νομίζουν ότι το να μιλάς για την ανεργία ή την ανάπτυξη και να αποφεύγεις να διασυνδέεις την εξέλιξή τους με την επίλυση του κυπριακού, δεν μπορούν ή δεν θέλουν να δουν πέρα από το συγκυριακό, μιλούν για το επί μέρους και αρνούνται να κοιτάξουν το μείζον.

Επιλογικά: ο δρόμος για την ελευθερία ισούται με το δρόμο για την ενωμένη Κύπρο, κατά συνέπεια οι βουλευτικές εκλογές του Μάη διασυνδέονται πλήρως με το κυπριακό. Πάνω σε αυτή την κρίσιμη παράμετρο μπορούμε να κτίσουμε μια διαφορετική Κύπρο, ή να αποτύχουμε, ακολουθώντας το δρόμο της ηρωικής περιχαράκωσης. Είναι στο χέρι μας να κάνουμε την επιλογή της ανατροπής. Απορρίπτοντας την πολιτική της καταγγελίας, επιλέγοντας πρόοδο, στηρίζουμε την Κύπρο της ελευθερίας και της ασφάλειας μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο.