“40” για την ειρήνευση στη μ.ανατολή

Η πρωτοβουλία είναι σημαντική, αξίζει να αποκτήσει υποστηρικτές γενικότερα. Σαράντα προσωπικότητες στο Ισραήλ δημοσιοποίησαν στις 6 Απριλίου ένα σχέδιο λύσης για το μεσανατολικό που φιλοδοξεί να αλλάξει τη φορά των πραγμάτων. Προτείνουν μια, όπως την εκτιμούν, «ρεαλιστική» απάντηση στην πρωτοβουλία του 2002 που ξεκίνησε από το βασιλιά της Σ. Αραβίας Αμπντάλα, εγκρίθηκε από τον Αραβικό Σύνδεσμο και την οποία μέχρι σήμερα διάφορες κυβερνήσεις του Ισραήλ αγνοούσαν.

Τα κύρια σημεία της πρότασης των «40» έχουν ως εξής:

1. Εξομάλυνση των σχέσεων του Ισραήλ με το σύνολο των αραβικών χωρών με αντάλλαγμα την πλήρη αποχώρηση του Ισραήλ από τα κατεχόμενα από το 1967 αραβικά εδάφη.

2. Ίδρυση παλαιστινιακού κράτους εντός της Λωρίδας της Γάζας και «ουσιατικά» σε όλη τη Δυτική Όχθη

3. Επιστροφή της Ανατολικής Ιερουσαλήμ στους Παλαιστινίους, εκτός των νέων εβραϊκών οικισμών που έχουν κτιστεί στον τομέα αυτό.

4. Εισηγούνται «δίκαιη» λύση στο θέμα των παλαιστινίων προσφύγων με δύο τρόπους: ένα μέρος τους θα μπορεί να ανακτήσει τα σπίτια που έχασε μετά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ και ένα άλλο μέρος θα πάρει χρηματικές αποζημιώσεις.

5. Αποχώρηση των ισραηλινών δυνάμεων από τα συριακά υψίπεδα του Γκολάν με αντάλλαγμα εγγυήσεις για την ασφάλεια και οικονομικά προγράμματα.

6. Το ειρηνευτικό σχέδιο υποστηρίζεται από πανεπιστημιακούς, επιχειρηματίες, τον πρώην ηγέτη του Εργατικού Κόμματος Αμραν Μιτζνα και τον Γιούβαλ Ράμπιν, γιο του δολοφονημένου εργατικού πρωθυπουργού Γιτζάκ Ράμπιν. Επίσης προσθέτουν τα ονόματα τους ο πρώην αρχηγός του γενικού επιτελείου ενόπλων δυνάμεων στρατηγός Αμνον Λίπκιν-Σαχάκ, και πρώην αρχηγοί της μυστικής υπηρεσίας πληροφοριών και των υπηρεσιών πληροφοριών εσωτερικού και εξωτερικού.

Οι συνομιλίες ανάμεσα στον πρωθυπουργό του Ισραήλ Β. Νετανιάχου και τον παλαιστίνιο ηγέτη Α. Αμπάς στην πράξη είναι παγωμένες. Όλες οι προσπάθειες που κατέβαλε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ομπάμα και ο προσωπικός του απεσταλμένος Τ. Μίτσελ δεν απέδωσαν κάτι. Το «κουαρτέτο» για τη Μ. Ανατολή (ΟΗΕ, ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσία) δεν μπόρεσε να συμβάλει στην πραγματική πρόοδο γιατί η στάση του Β. Νετανιάχου αποτελεί το βασικό εμπόδιο για την πρόοδο. Έτσι οι συνομιλίες δεν οδηγούν σε κάποια κατεύθυνση γιατί σε αυτό δεν βοηθούν οι εκλογικοί συσχετισμοί δύναμης μέσα στο Ισραήλ. Ως εκ τούτου, πρωτοβουλίες όπως αυτή των «40», βοηθούν σε μια κινητοποίηση ιδεών σε μια εποχή απραξίας. Μερικά σημεία των πρότασης των «40» δεν είναι επαρκώς δημιουργικά όπως η μην τοποθέτησή τους στο γεγονός ότι η Α. Ιερουσαλήμ θα μπορούσε να γίνει πρωτεύουσα του νέου παλαιστινιακού κράτους. Ωστόσο, σε αυτή τη φάση μετρά πιο πολύ το γεγονός ότι κινητοποεί δυνάμεις στα πανεπιστήμια και στο στρατό, το γιό του Γ. Ράμπιν σε μια θετική κατεύθυνση…