Αφαλάτωση της πολιτικής.

Η υπόθεση με τις διακοπές στην παροχή νερού σε όλη την Κύπρο, πέρα από την αγανάκτηση που προκαλεί σε καθε πολίτη, προσφέρει τη δυνατότητα να δούμε ορισμένα πολιτικά φαινόμενα πιο ρεαλιστικά. Είναι αναγκαίο να υπογραμμίσουμε ότι η πολιτική ηγεσία με ορισμένο σχέδιο και στόχους χρειάζεται να παίρνει αποφάσεις με αίσθημα δημόσιας ευθύνης. Να προβλέπει, να σχεδιάζει και να παίρνει αποφάσεις. Μερικές φορές η κοινή γνώμη έχει σημαντικές αντιρρήσεις, αντιδρά και διαμαρτύρεται. Η πολιτική που πραγματικά ενδιαφέρεται για το μακροπρόθεσμο συμφέρον των πολιτών, δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ουραγός εξελίξεων που ενδεχομένως να δυσαρεστήσουν κάποιους.

Το παράδειγμα με τη δημιουργία εργοστασίου αφαλάτωσης νερού στη Λεμεσό είναι γνωστό. Οι κάτοικοι της περιοχής που θα γινόταν η εγκατάστασή του αντέδρασαν και ένα κατεπείγουσας σημασίας έργο για όλη την Κύπρο, έμεινε απραγματοποίητο. Στα ενδιάμεσα χρόνια, δεν προχώρησε κανένα σχέδιο για συνολική λύση του υδατικού προβλήματος. Κυριάρχησε η στασιμότητα, ίσως και η ελπίδα ότι μπορεί και να βρέξει. Τώρα καθώς η λειψυδρία έφθασε στο όρια του συναγερμού, λαμβάνονται αποφάσεις μέσα σε πολύ αρνητικές συνθήκες. Ένα χαρακτηριστικό δείγμα γραφής ότι η μια κυβέρνηση οφείλει να επιμένει, η επόμενη κυβέρνηση να στηρίζει την απόφαση της προηγούμενης γιατί μόνο έτσι μπορούμε να υλοποιούμε έργα μεγάλης σημασίας που να ξεπερνούν τις εκλογικές ημερομηνίες και τις κομματικές/τοπικιστικές σκοπιμότητες.

Η υποδούλωση της πολιτικής στην προχειρότητα, έφερε το σημερινό κενό. Η Κύπρος είναι σε κατάσταση πανικού γιατί νερό δεν υπάρχει και όλα γίνονται απίστευτα: διαφορετική μείωση της παρεχόμενης ποσότητας νερού από επαρχία σε επαρχία, διαφορετική (από παλιά) τιμολογιακή πολιτική από επαρχία σε επαρχία, εκ των υστέρων ανακάλυψη ότι τα σχολεία, τα εργοστάσια ή τα ξενοδοχεία χρειάζεται να έχουν άλλη αντιμετώπιση. Όλα αυτά δείχνουν ότι το άλλο κυπριακό πρόβλημα εξακολουθεί να ζει ακόμα και σήμερα. Απουσία στοιχειώδους πρόβλεψης, στασιμότητα έργου μόλις κάποιος διαφωνήσει ή σιωπή μήπως δυσαρεστηθούν κάποιοι ψηφοφόροι. Αυτά οδηγούν σε εκ των υστέρων κινήσεις με διάσημο πρωταγωνιστή την απουσία πνεύματος δημόσιας ευθύνης.

Είναι επίσης σημαντικό να διατυπώνονται πιο δημιουργικά και πιο ανοικτά οι γνώμες των πολιτών. Να αισθάνονται ορισμένοι ότι υπάρχει πραγματικό πολιτικό κόστος ως αποτέλεσμα της απουσίας πρόβλεψης για τα στοιχειώδη, όπως το να υπάρχει απρόσκοπτη ροή νερού παντού και όλες τις ώρες. Η ευκαιρία να μην πάει χαμένη: να μην γίνουμε ξανά μια κοινωνία της διακοπής του νερού, στην ουσία διακοπή της υπεύθυνης πολιτικής λειτουργίας. Είναι βέβαιον ότι η γνωστή λαϊκή κυπριακή θυμοσοφία «εν πειράζει», αυτή τη φορά δεν βολεύει κανέναν. Με παροχή νερού 12 ώρες το 48ωρο, όλα γίνονται πιο πιεστικά. Άρα «πειράζει» παντού και διαρκώς…