Ανατροπή με υπογραφές…
Το διπλό εκλογικό αποτέλεσμα στις προεδρικές εκλογές στις 17 και 24 Φεβρουαρίου αποτελεί από κάθε άποψη μια πολύ σημαντική εξέλιξη. Η αποτυχία Παπαδόπουλου να περάσει στο Β’ γύρο, αναπάντεχη για τους περισσότερους, χρειάζεται πάνω απ’ όλα πολιτική ερμηνεία.
Κατά την άποψή μου, η πολιτική Παπαδόπουλου δεν έπεισε ότι διαθέτει θετική πρόταση στο κυπριακό. Στο διεθνή χώρο, κυρίως στην ΕΕ, εάν δεν έχεις θετική εισήγηση, δεν μπορεί να γίνεις «συνδαιτημόνας» σε σημαντικό δείπνο. Έτσι δεν κατάφερε να πείσει διεθνώς ότι ενδιαφέρεται για λύση, με τη στάση του μάλλον έπειθε για το αντίθετο. Αυτό, ως ένα βαθμό, εξηγεί την αρνητική αντίδραση ορισμένων χωρών που θέλησαν να στείλουν ένα μήνυμα δυσαρέσκειας προς την πολιτική του. Τα παραδείγματα: η ΕΕ με την πίεση για το απ’ ευθείας εμπόριο με τα κατεχόμενα, η Σουηδία, το γερμανικό κοινοβούλιο, η Ιταλία, η διεθνής δράση των Ταλάτ και Αβτζί κ.ά.
Στη διεθνή πολιτική τις απόψεις σου τις προωθείς με σοβαρό τρόπο, εισηγείσαι ή αντιεισηγείσαι έγκαιρα και με διπλωματική ευθύτητα. Μια μικρή χώρα δεν μπορεί να μιλά με δύο τρόπους. Εάν λ.χ. κρίνεις ότι η βάση ενός σχεδίου λύσης δεν είναι ικανοποιητική, δεν αφήνεις τις διαδικασίες να προχωρούν μέχρι τέλους, αλλά εμποδίζεις την αρχική διαδικασία για να διορθώσεις τη βάση. Εάν λ.χ. θέλεις την αναβολή των δημοψηφισμάτων, το συζητάς με το Εθνικό Συμβούλιο και τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, όχι με τον Σ. Ντενκτάς.
Ο πρόεδρος Παπαδόπουλος για να συγκαλύψει δικές του αποτυχημένες επιλογές (λ.χ. επιδιαιτησία, άρνηση διαπραγμάτευσης) και θέλοντας να συσκοτίσει δυσκολίες που αντιμετώπισε στο διεθνή χώρο, ανακάλυψε -εκ των υστέρων- ότι η Κύπρος βάλλεται πανταχόθεν και ότι ο ΟΗΕ είναι μέρος μιας «συνωμοσίας» κατά της Κύπρου και εν τέλει είναι ένας ΟΗΕ «άλλος από αυτόν που ξέραμε κάποτε».
Ο τέως πρόεδρος εφάρμοσε με επιτυχία πρακτικές της κλειστής κοινωνίας όπως ο έλεγχος των ΜΜΕ, ο αποκλεισμός και η πίεση πάνω στη διαφορετική άποψη, οι πολωτικές πρακτικές, η διαίρεση των πολιτών σε «δικούς μας» και «εχθρούς» μας.
Οι πολιτικές της συνεργασίας, της σύνθεσης και της συναίνεσης με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις ήταν οι μεγάλες απούσες της πενταετίας Τ. Παπαδόπουλου. Η ροπή στην πολιτική της επιβολής δεν ωφέλησε την Κύπρο. Ως πρόεδρος αντί να είναι πόλος ενότητας προτίμησε να είναι πόλος οξύτητας και διαμοιρασμού πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων.
Σε δύο τομείς της εσωτερικής διακυβέρνησης ο Τ. Παπαδόπουλος δούλεψε με αξιόλογη επιτυχία. Τα δημόσια οικονομικά σημείωσαν σημαντική άνθηση, και σε συνδυασμό με αυτό, η πολιτική επιτυχία του αγώνα με την ένταξη της Κύπρου στη ζώνη του ευρώ την 1η Ιανουαρίου 2008.
Συνολικά, η εκλογική αποδοκιμασία της πολιτικής του συνιστά και ένα ευρύτερο μήνυμα: η κοινωνία μας ζήτησε αλλαγή σελίδας. Η κοινωνία μας ζήτησε μια διαφορετική αντίληψη στην πολιτική διαπάλη στηρίζοντας πολιτικούς (Χριστόφια, Κασουλίδη) με καλύτερη αντίληψη για τη συλλογική δράση και δίνοντας την τελική νίκη στο Δ. Χριστόφια. Στις 17 Φεβρουαρίου το εκλογικό σώμα ζήτησε αλλαγή σελίδας, αποσαφήνιση θέσεων, σαφείς και εφικτές επιδιώξεις μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και στις 24 Φεβρουαρίου έδωσε την εντολή στο Δ. Χριστόφια να υλοποιήσει αυτή την πολιτική.