Χουλούς Τσαλάρ

Είχα το προνόμιο να διαβάσω τη βιογραφική αφήγηση του Χουλούς Τσαλάρ Ιμπρα?μ που έφυγε από τη ζωή την περασμένη Τετάρτη στο Λονδίνο. Η αφήγησή του θα κυκλοφορήσει σε βιβλίο στην ελληνική γλώσσα σε μετάφραση από την τουρκική που έκανε η κόρη μου Μαριαλένα από τις εκδόσεις Heterotopia- ένα ακόμα βιβλίο με την σφραγίδα του Νιαζί Κιζίλγιουρεκ.

Γνώρισα τον Χουλούς Τσαλάρ Ιμπρα?μ μέσα από την αφήγησή του. Ένιωσα ότι συνάντησα εναν μεγάλο πατριώτη, έναν συνεπή κύπριο. Διάβασα για την πορεία ενός τσαγκάρη που πάλεψε στη ζωή του για τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, για την ειρήνη και τη συνεργασία στην Κύπρο. Διάβασα για τις απόπειρες δολοφονίας του από τ/κ εξτρεμιστές, για τις προσπάθειές του να φέρει κοντά τ/κ και ε/κ. Είδα έναν λόγο χωρίς μίσος, έναν λόγο ευγενικό, με ποιότητα.

Συλίκου, Πολεμίδια, Λεμεσός, Λευκωσία. Στο Λονδίνο για να γλυτώσει από νέα απόπειρα δολοφονίας του.

Ένα απόσπασμα από τις μνήμες της παιδικής του ηλικίας:

«Είπα στον πατέρα μου:

«Τα πόδια μου κρυώνουν, όλοι φοράνε παπούτσια κι εγώ όχι, εγώ δούλεψα κι έβαλα να μου φτιάξουν το παντελόνι, εσύ πάρε μου τα παπούτσια».

Ο μπαμπάς μου ντράπηκε και είπε:

«Θέλω να σου πάρω, αλλά δεν έχω λεφτά!».

Μέσα από το βιβλίο του «είδα» το χαρακτήρα του: ισχυρή προσωπικότητα, με αρχές, με ήθος, με συνέπεια, με όραμα που καθοδηγούσε τα βήματά του. Είτε μαχόταν για τα δικαιώματα των εργατών, είτε μιλούσε σε τ/κ και ε/κ για κοινούς πολιτικούς στόχους, είτε επισκεπτόταν τον τάφο του Κ. Μαρξ, είτε στηρίζοντας τις δραστηριότητες του CTP, του κόμματος της τ/κ κεντροαριστεράς, στο Λονδίνο.

Φορούσε κατά κανόνα κοστούμια με λουλούδι στο πέτο, τραγουδούσε ωραία, πήγαινε στις χοροεσπερίδες, είχε πολλούς φίλους.

Γράφει στη λεζάντα σε μια από τις πολλές φωτογραφίες του βιβλίου: «Ο Χουλούς Τσαλάρ Ιμπρα?μ πάντα καθοδηγούσε τους νέους στον αγώνα για ειρήνη, δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα κάτω από την στέγη του «Τ/κ Δημοκρατικού Συλλόγου» στο Λονδίνο. Εξηγεί (σε μια φωτογραφία) στον νεαρό ακτιβιστή Εμίν, πόσο σημαντικός ήταν ο Ντερβίς Αλί Καβάζογλου για τους τ/κ και τους ε/κ».

Ο τσαγκάρης, που τέλειωσε το δημοτικό σχολείο της Συλίκου, διέθετε αξιοθαύμαστη διορατικότητα:

«Στην πραγματικότητα, την άποψη για μια ομοσπονδιακή Κύπρο βασισμένη στην ισότητα των δύο κοινοτήτων, στην οποία γίνεται αναφορά σήμερα, εμείς προσπαθούσαμε να την εκφράσουμε πριν από 55-60 χρόνια».

Ο επίλογος του βιβλίου είναι εξαιρετικά σημαντικός:

«Είμαι μέσα σ’αυτόν τον συνδικαλιστικό και αριστερό αγώνα για περισσότερο από εξήντα πέντε χρόνια. Φτάνω στα 80. Ιδιαίτερα μετά τη νίκη που κατακτήθηκε στο δημοψήφισμα του 2004, είμαι γαλήνιος και ευτυχισμένος.

Ο αγώνας μας δεν πήγε χαμένος.

Και πριν πεθάνω, εάν δω μια ομοσπονδιακή Κύπρο στην οποία οι δύο κοινότητες θα ζουν με αδελφοσύνη, δεν θα αφήσω εκκρεμότητες».

Ο Χουλούς Τσαλάρ Ιμπρα?μ δεν κατάφερε να φύγει «χωρίς εκκρεμότητες», όπως χιλιάδες άλλοι κύπριοι. Η επίλυση του κυπριακού παραμένει ανοικτή πρόκληση για όλους.

Ο Χουλούς Τσαλάρ Ιμπρα?μ, όπως γράφει στο βιβλίο του, σε κάθε συγκέντρωση συνήθιζε να «λαμβάνει το λόγο». Εδώ εκφράζει το πάθος του για την Κύπρο, μιλά σε κάθε κύπριο:

«Εάν δω μια ομοσπονδιακή Κύπρο στην οποία οι δύο κοινότητες θα ζουν με αδελφοσύνη…θα είμαι γαλήνιος και ευτυχισμένος».

Λάρκος Λάρκου