H UNESCO ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

Οι μαθητές, το σχολείο, η παιδεία βρίσκεται στο επίκεντρο πολλών εξελίξεων. Δεν θα ήταν υπερβολικό να λεχθεί ότι το 1999 θα αναδειχθεί, εκ των πραγμάτων σε έτος – σταθμό για την παιδεία μας. Οι εκπαιδευτικές αλλαγές στην Ελλάδα επηρεάζουν ουσιωδώς και την Κύπρο, άρα, θέλοντας και μη είμαστε υποχρεωμένοι να σκεφθούμε πάνω σε σοβαρές πτυχές της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η ιστορία είναι πολύ γνωστή. Η UNESCO με την περίφημη έκθεσή της παρατήρησε όσα συνήθως αρνείται να παραδεχθεί το Υπουργείο Παιδείας: διαπίστωσε αγκυλώσεις, στασιμότητα, αναχρονισμούς, έντονη προσκόλληση στον τύπο, γραφειοκρατικές νοοτροπίες, υπερβολικό συγκεντρωτισμό.

Σήμερα το Υπ. Παιδείας επιχειρεί να δώσει την εικόνα ότι κάτι κινείται στο χώρο του. Ο νέος Υπουργός τυγχάνει ισχυρής πολιτικής στήριξης από τον πολιτικό χώρο του, που σημαίνει ότι είναι σε θέση να επιτελέσει έργο ή να επιχειρήσει βελτιώσεις. Το βασικό ερώτημα είναι: με ποιους, και προς ποια κατεύθυνση! Το παράδειγμα της μαθητικής στολής είναι πολύ χαρακτηριστικό. Αντί να λυθεί οριστικά, και πλήρως με την κατάργηση της , προτιμήθηκαν τα ημίμετρα του τύπου παντελόνι οι μαθήτριες έως τις 31 Μαρτίου! Για να υπάρξουν, όμως οριστικές λύσεις σημαίνει ώριμα αιτήματα, συλλογικές πρωτοβουλίες, κινήσεις και αλλαγές καις το κοινοβούλιο από την αντίστοιχη επιτροπή. Τα προβλήματα είναι πολλά, χρειάζονται ιεραρχήσεις, αξιολογήσεις για να προωθηθούν λύσεις που να ικανοποιούν τις ανάγκες των καιρών.

Μερικά όμως μέτρα είναι ώριμα από καιρό: οι αλλαγές στο σύστημα διορισμών στη Μ.Ε. οι αλλαγές στο σύστημα προαγωγών, ώστε οι ικανότεροι να προοδεύουν πιο γρήγορα, οι αλλαγές στο σύστημα των εξετάσεων για εισαγωγή στα Α.Ε.Ι. Αυτά είναι τρία πλαίσια πολιτικών παρεμβάσεων που με διάλογο και συναίνεση θα μπορούσαν να αποτελέσουν και ρήξεις με το χθες. Το παράδειγμα των μαθητικών κινητοποιήσεων στην Ελλάδα δεν πρέπει να είναι αιτία ή πρόσχημα για να μην κάνουμε τίποτα. Αντίθετα, μάλιστα. Είναι και μια πρόκληση για να προχωρήσουμε προς τα εμπρός, να υπάρξουν συγκρούσεις, να μην πέσουμε στην παγίδα της αδράνειας από το φόβο πιθανών αντιδράσεων. Η UNESCO δε μας είπε να συγκαλύπτουμε την ακινησία με πομπώδεις ρήσεις του τύπου «η παιδεία μας είναι σε ψηλά επίπεδα». Οι αλλαγές στην εκπαιδευτική πράξη, εκτός άλλων, επιβάλλονται από την κοσμογονία των εξελίξεων, ειδικότερα στον ευρωπαϊκό χώρο. Η επανάσταση λ.χ. των ηλεκτρονικών υπολογιστών ελάχιστα έχει επηρεάσει τα σχολεία μα, αν και όλοι βλέπουν και κατανοούν πως χωρίς συμμετοχή σε αυτή θα μείνουμε στο περιθώριο της ιστορίας. Οι συνδικαλιστές οργανώσεις τμήμα και αυτές του όλου εκπαιδευτικού παιγνιδιού, είναι σε θέση να συνδιαμορφώσουν τα νέα δεδομένα να πάρουν πρωτοβουλίες, να μην έχουν διαρκώς έναν αμυντικό χαρακτήρα του τύπου «απορρίπτω αυτό, δεν μου αρέσει το άλλο». Όλα κινούνται με γρήγορους ρυθμούς. Με αίσθημα ευθύνης να προχωρήσουμε σε ότι είναι αναγκαίο, να τολμήσουμε, να ρισκάρουμε για ότι ωφελεί την κοινωνία μας, ειδικότερα τη νέα γενιά.

Εφημερίδα, ΣΗΜΕΡΙΝΗ, 3/2/1999