Η αποχή ως σήμα…
Η ΕΕ χρειάζεται μια νέα πολιτική «ματιά», ένα νέο ξεκίνημα. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών φανερώνει ότι ορισμένα στοιχεία που έως τώρα φαίνονταν δεδομένα, σήμερα δεν επαρκούν για την αναζωογόνηση του ευρωπαϊκού οράματος. Η αποχή στις ευρωεκλογές, (σχεδόν, 68% ο μέσος όρος), δείχνει ότι οι πολίτες γυρίζουν την πλάτη τους σε όσα εκτιμούν ότι δεν τους αρέσουν μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Δεν είναι εύκολο να βρει κανείς μια πλήρη εξήγηση του φαινομένου, ούτε τα κίνητρα της αποχής είναι κοινά σε κάθε χώρα. Χρειάζεται βαθιά εξήγηση και πολιτική ερμηνεία ικανή να αντιμετωπίσει to ζήτημα αυτό. Οι αριθμοί λένε την αλήθεια: στις πρώτες ευρωεκλογές του 1979 η συμμετοχή έφθασε στο 62% ενώ στις ευρωεκλογές του Ιουνίου 2009 το 43%, ενώ εντυπωσιακή μείωση συμμετοχής είχαμε στις χώρες της Α. Ευρώπης με τη Σλοβακία να καταγράφει συμμετοχή σχεδόν 20%!…
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι συζητήσεις και το αδιέξοδο με το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα και η αργή διαδικασία με τη Συνθήκη της Λισσαβόνας άφησε μια πικρή γεύση στους πολίτες, πολλά πράγματα θεωρήθηκαν ως απόμακρα ή και ως δυσνόητα για τον απλό πολίτη. Χρειάζεται μια έγκυρη εκτίμηση της κατάστασης και ασφαλώς πριν από αυτήν η θέληση για να ξεπεραστεί ή να μειωθεί η ένταση του φαινομένου. Δεν είμαι βέβαιος ότι στην παρούσα φάση μπορεί να γίνει σοβαρή εργασία πάνω σε αυτό από τη στιγμή που είναι σε εκκρεμότητα το ζήτημα της έγκρισης της Συνθήκης της Λισσαβόνας και η τελική θέση της Ιρλανδίας το προσεχές Φθινόπωρο. Αυτή εκκρεμότητα εμποδίζει την θεσμική συζήτηση και επιτείνει τη σύγχυση σε μια κρίσιμη φάση της ευρωπαϊκής προσαρμογής στο σύστημα αποφάσεων που επιβάλλει η παγκόσμια οικονομική κρίση. Συνεπώς είναι χρήσιμο όσοι ευρωπαίοι ηγέτες ενδιαφέρονται για να επιλύουν προβλήματα να αναζητήσουν πειστικές απαντήσεις για όσα οι κάλπες ανέδειξαν. Η ΕΕ απέδειξε μέσα στα 50 χρόνια της δράσης της ότι μπορεί να ξεπερνά προβλήματα και δυσκολίες. Άλλωστε η εξελικτική της πορεία ποτέ δεν ήταν ανέφελη. Αυτή την δυνατότητα καλείται να δείξει και τώρα ενισχύοντας την πραγματική της αξία σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής δράσης.