Η μανδήλα χωρίς Κεμάλ…
Η κυβέρνηση Ερντογάν τελικά πέρασε από την Εθνοσυνέλευση το νόμο που επιτρέπει τη χρήση της μαντήλας στους πανεπιστημιακούς χώρους-μέσα Φεβρουαρίου 2008. Το θέμα πήρε, ως γνωστόν, διαστάσεις, οι κεμαλιστές αντέδρασαν, ο στρατός διαφώνησε. Τι τελικά είναι εκείνο που προκάλεσε τις τόσες εντάσεις;
Οι κεμαλιστές επικαλέστηκαν τις υποθήκες του Κεμάλ. Θεώρησαν ότι παραβιάζονται οι εντολές του και ότι οπισθοχωρεί ο κοσμικός χαρακτήρας του κράτους προς όφελος του ισλαμικού. Προφανώς οι κεμαλιστές αναφέρονται σε νομοθετικές αλλαγές που επέφερε με το μαστίγιο ο Κεμάλ ( χρήση του παντελονιού, τέλος στη μαντήλα, εισαγωγή του καπέλου). Αυτές οι αλλαγές ήταν προϊόν της πίστης του Κεμάλ ότι έτσι θα θέσει τέλος στον τουρκικό αναχρονισμό και θα ντύσει τους τούρκους με ευρωπαϊκά πρότυπα. Οι διαταγές του Κεμάλ άλλαξαν το «ενδυμα», αλλά δεν άλλαξαν τις διαθέσεις. Έτσι σήμερα ο φαύλος κύκλος επανέρχεται.
Θεωρώ ότι τα ζητήματα αυτά όπως η ενδυμασία ή η μαντήλα δεν αντιμετωπίζονται με νόμους. Δεν μπορεί κάποιο κράτος να νομοθετεί ότι λ.χ. η γραβάτα είναι προτιμότερη από το παπιγιόν.
Προσωπικά αντιπαθώ ιδιαίτερα τη χρήση της μαντήλας στο μουσουλμανικό κόσμο. Θεωρώ τη χρήση της ως μεσαιωνικό κατάλοιπο που αφαιρεί στοιχεία από την ατομική ελευθερία μιας γυναίκας. Ωστόσο, προτιμώ να αφήνονται τα ζητήματα αυτά στη δικαιοδοσία της προσωπικής ευαισθησίας του κάθε πολίτη, αντί να ρυθμίζονται με κρατικές εντολές. Συνεπώς τόσο η νομοθετική επιβολή όσο και η νομοθετική ακύρωσή της στην τουρκική επικράτεια συνιστά πράξεις ιδιαιτέρως αντίθετες με το σεβασμό στα ατομικά δικαιώματα γι’ αυτό και σήμερα αποτελεί αντικείμενο ρήξης ανάμεσα στα δύο τουρκικά ρεύματα.
Είναι βέβαιο ότι το βήμα που έκανε τώρα ο Τ. Ερντογάν, με τη νομοθετική επιστροφή της μανδήλας, έχει τη βάση του στη δεύτερη και μεγαλύτερη εκλογική του επιτυχία το καλοκαίρι του 2007 αλλά και στις επόμενες δημοσκοπήσεις που δίνουν στο κόμμα του ΚΑΔ, ποσοστά-ρεκόρ της τάξης του 53%. Είναι ισχυρότερος εκλογικά και πολιτικά περνώντας τον Α. Γκιουλ στην προεδρία του κράτους. Αισθανόμενος πιο δυνατός απέναντι στο κεμαλικό κατεστημένο, νομοθετεί με κείμενα πιο κοντά στις απόψεις του.