Ο άξονας στη μέγγενη της κρίσης
Στον καθεδρικό ναό της Ρεν την Κυριακή στις 8 Ιουλίου ο γάλλος πρόεδρος Φ. Ολάντ και η γερμανίδα καγκελάριος Α. Μέρκελ συναντήθηκαν για να τιμήσουν την 50η επέτειο της συμφωνίας συμφιλίωσης των δύο χωρών- 8 Ιουλίου 1962 με τους Σ. Ντε- Γκολ και Κ. Αντενάουερ.
Με αφορμή τη συνάντηση των δύο ηγετών ο Ολάντ δήλωσε μεταξύ άλλων ότι «δεν θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε τη σχέση μας ως εάν να επρόκειτο για ένα διευθυντήριο, σαν η Γαλλία και η Γερμανία να αποφασίζουν μόνες τους για την Ευρώπη…με την κα Μέρκελ, έχουμε ένα καθήκον, το οποίο είναι να επιτρέψουμε η συνένωση των συμφερόντων μας να μπορέσει να αποτελέσει μια δύναμη για όλη την Ευρώπη. Φροντίζω, συνεπώς, και η κα Μέρκελ συμμερίζεται πλήρως αυτή την προσέγγιση, κι άλλες χώρες να συμμετέχουν στην πορεία μας. Ορισμένες φορές, μερικές χώρες μπορεί να αισθάνονται απομονωμένες ή υποχρεωμένες να αποδεχθούν ένα συμβιβασμό στον οποίο έχουν ήδη καταλήξει οι δύο χώρες μας. Βεβαίως τίποτε δεν είναι εφικτό εάν η Γαλλία και η Γερμανία δεν είναι μαζί, αλλά θα πρέπει επίσης να επιτρέψουμε ότι σε ένα επόμενο στάδιο η Ευρώπη θα μπορέσει να γίνει πιο ισχυρή. Ο στόχος μας σήμερα είναι να βγάλουμε τη ζώνη του ευρώ από την κρίση…επιζητώ να υπάρξει μια κοινή άποψη σε ότι αφορά την εμβάθυνση της ένωσής μας και να αποκατασταθεί μια στέρεη γαλλογερμανική σχέση με σεβασμό. Η ισορροπία και η σταθερότητα είναι η ισχύς της γαλλογερμανικής φιλίας».
Η Α. Μέρκελ δήλωσε από την δική της πλευρά την ίδια μέρα ότι «η φιλία ανάμεσα στη Γερμανία και τη Γαλλία είναι μια από τις σημαντικότερες σε διεθνές επίπεδο…οι ηγέτες τους Σ. Ντε- Γκολ και Κ. Αντενάουερ τόλμησαν να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα, ένα διαφορετικό ξεκίνημα που οδήγησε σε διεθνές επίπεδο σε μια από τις σημαντικότερες φιλίες, την γαλλογερμανική φιλία. Οι δύο ηγέτες έδειξαν θάρρος και διορατικότητα, παραμέρισαν τις αμφιβολίες που είχαν πολλοί και αυτό αποτέλεσε ένα ουσιαστικό βήμα στην πορεία μιας ενωμένης Ευρώπης. Πάνω σε αυτό εργαζόμαστε από κοινού, Γαλλία και Γερμανία. Αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε απέναντι στις σημερινές προκλήσεις».
Είναι αναντίλεκτο το γεγονός ότι ο άξονας Γαλλίας-Γερμανίας αποτελεί για δεκαετίες το βαρόμετρο για την πορεία της ΕΕ. Σήμερα μπορεί να διατυπωθεί η άποψη ότι ένα μέρος της οικονομικής κρίσης που ταλανίζει την ΕΕ, οφείλεται στην μονόπλευρη, περιοριστική πολιτική που επέβαλε ο άξονας Σαρκοζί-Μέρκελ στο σύνολο των μελών, παραβλέποντας ή υποβαθμίζοντας το σκέλος της ανάπτυξης. Η εκλογή Ολάντ έφερε νέα δεδομένα και απέδειξε ότι οι πολίτες μπορεί να διαμορφώσουν εξελίξεις, μπορούν να δώσουν διαφορετικές απαντήσεις στις σημερινές δυσκολίες. Άρα δεν αρκεί να κινείται ο άξονας Παρισιού-Βερολίνου, είναι εξίσου σημαντικό να κινείται σε μια πιο δημιουργική κατεύθυνση.