Ο Εκτροχιασμός του τρένου

Ο αρχηγός του τουρκικού Γενικού Επιτελείου στρατηγός Μπουγιούκανιτ έδωσε τον τόνο και η ορχήστρα ακολούθησε (Επιτελείο, Μπαϊκάλ, Σεζέρ, Ανώτατο Δικαστήριο). Σε μια συνδυασμένη κίνηση εμπόδισαν την εκλογή Α. Γκιουλ στην προεδρία της Τουρκικής Δημοκρατίας. Στην ουσία η ορχήστρα «τραυμάτισε» ανεπανόρθωτα το ευρωπαϊκό τρένο της Τουρκίας. Η παρέμβαση Μπουγιούκανιτ διαμόρφωσε de facto την «Ειδική Σχέση» Τουρκίας-ΕΕ.

Ως γνωστό σε όλα τα κείμενα στις σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας ζητείται να φύγει ο στρατός από την πολιτική ζωή. Στην Έκθεση της Επιτροπής στις 9 Νοεμβρίου 2005 καταγράφονται με σαφήνεια τόσο οι βραχυπρόθεσμοι όροι (εκπλήρωσή τους σε 1-2 χρόνια) όσο και οι μακροπρόθεσμοι  έτσι που η Τουρκία να προσαρμόζεται με τις ευρωπαϊκές πρακτικές.  Η Έκθεση είναι πολύ σαφής σε ότι αφορά το ρόλο του στρατού και ζητείται «να συνεχιστεί ο περιορισμός του ρόλου του στρατού στην πολιτική ζωή και να επιβληθεί πλήρης πολιτικός έλεγχος στη στρατιωτική και αμυντική πολιτική και τις σχετικές δαπάνες».

Τώρα έγινε ακριβώς το αντίθετο. Όλα γίνονται πιο πολύπλοκα και με οργανωμένο σχέδιο ο στρατηγός εμφανίζεται ως πόλος ισχύος που με δημόσιες και παρασκηνιακές παρεμβάσεις του αγνοεί τις ευρωπαϊκές δεσμεύσεις τις οποίες η κυβέρνηση της χώρας του υπέγραψε. Έτσι ο στρατηγός θέτει σε κίνηση την άποψη του επιτελείου για το μέλλον των ευρωτουρκικών σχέσεων. Η Λέσχη των Στρατηγών επιθυμεί την  λεγόμενη «Ειδική Σχέση» με το σκεπτικό ότι η Τουρκία είναι «ειδική» περίπτωση, στην πράξη όμως,  γιατί η λέσχη επιδιώκει να διατηρήσει την επιρροή της στο πολιτικό σύστημα και ασφαλώς επιθυμεί να συντηρήσει  τα κεκτημένα του συντεχνιακού κεμαλισμού.  Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η γερμανική προεδρία κάλεσαν το στρατό να μείνει μακριά από την πολιτική. Στην ουσία η θεσμική ΕΕ παρατηρεί τις εξελίξεις και καταγράφει τον εκτροχιασμό του ευρωτουρκικού τρένου, αναμένοντας την έκβαση του εκλογικού αποτέλεσματος  για να «μετρήσει» και θεσμικά  το συνολικό κόστος.