Πιάνει ο Τιτανικός Μαρί;

Το τελευταίο διάστημα συμβαίνουν πράγματα που θυμίζουν τις επιπολαιότητες επί Σ. Κυπριανού- «κερδίζαμε έδαφος», χάνοντας την μεγάλη μάχη. Έχουμε και λέμε:

1. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφ/δας «Πολίτης», η Λευκωσία στρέφεται σε αγορές νέων οπλικών συστημάτων. Στο δημοσίευμα γίνεται αναφορές σε τύπους συστημάτων, σε οργανωμένες κινήσεις για παραγγελίες κλπ. Ταυτόχρονα, το υπεξ «αγωνίζεται» το 2019 να ξεπαγώσει το εμπάργκο στην πώληση όπλων από είχε επιβάλει η αμερικάνικη διοίκηση στην Κύπρο από την εποχή της εισβολής. Αστειότητες. Το υπάρχον κονδύλι στο Υπουργείο Άμυνας αρκεί μόνο (στην καλύτερη περίπτωση) για να συντηρείται η υπάρχουσα κατάσταση (εξόφληση προηγούμενων αγορών, δόσεων/τόκων, και συντήρηση υπαρχόντων, πεπαλαιωμένων συστημάτων).

2. Ο υπό κατασκευή, μικρός ναύσταθμος στο Μαρί εξελίσσεται σε «Σούδα» της Κύπρου, στην οποία η Γαλλία θα καταστήσει άγκυρα με γεωπολιτικές διαστάσεις. Έλλειψη σοβαρότητας; Μάλλον! Είναι απολύτως χρήσιμο η Κύπρος να αξιοποιήσει το γεωγραφική της βαρύτητα για να εξελιχθεί σε μικρό παίκτη στις ευρωπαϊκές πολιτικές έρευνας και διάσωσης στην Α. Μεσόγειο. Τι σημαίνει αυτό; Κυρίως, σημαίνει, επενδύσεις στον τομέα αυτό, (μέσα, εκπαίδευση, ραντάρ κλπ), αναδιάθρωση της αμυντικής δομής για να βρεθούν οι πόροι, περισσότερα έργα και ελάχιστες δηλώσεις για μια πολιτική κοινών, ευρωπαϊκών συμφερόντων που μπορεί να είναι μια επένδυση μακράς πνοής για την Κύπρο.

3. Οι δηλώσεις Βενιαμίν Νετανιάχου κατά Ερτογάν, προβάλλονται στα κυπριακά Μέσα με τόσο πομπώδη τρόπο, ως να εμφανίστηκε το 2019, ο «Βενιαμίν ο Μεσσίας». Έλλειψη σοβαρότητας; Ίσως! Επιβεβλημένη η συνεργασία με το Ισραήλ στα θέματα ενέργειας, αλλά με το μυαλό στη γη: το Ισραήλ δεν δέχεται κανένα συμβιβασμό με την Λευκωσία στο ζήτημα της αναζήτησης κοινά αποδεκτής λύσης στο διαπλεκόμενο θαλάσσιο οικόπεδα των δύο χωρών. Ο «Βενιαμίν ο Μεσσίας» οδηγείται σε δίκη για τρεις κατηγορίες διαφθοράς, ενώ προωθεί, ως ο ισραηλίτης Ντενκτάς, την καμμία λύση στο Μεσανατολικό. Για όσους έχουν στοιχειώδη μνήμη ο Τ. Ερτογάν αποδέχθηκε την πρόταση Ανάν για να φύγουν τα τουρκικά στρατεύματα από την Κύπρο το 2004, κάτι που επανέλαβε ο Μ. Τσαβούσογλου το 2017 στο Κρανς Μοντάνα μέσα από το πολύ αξιόπιστο «Πλαίσιο Γκουτέρες».

4. Παραμονές των εκλογών στο Ισραήλ, ο αμερικανός υπεξ Μ. Πομπέο ψηφίζει Νετανιάχου στις εκλογές στο Ισραήλ, και, ταυτόχρονα, επιθυμεί να αποδοκιμάσει την αγορά των S400 από την Άγκυρα. Η διοίκηση Τραμπ βρήκε τη μέθοδο της συμμετοχής Πομπέο στη συνάντηση των «τριών» (Ισραήλ. Κύπρος, Ελλάδα) στις 20 Μαρτίου, ώστε να μην θεωρηθεί ευθεία παρέμβαση στις εκλογικές διαδικασίες. Σε κάθε περίπτωση, αυτή η διοίκηση των ΗΠΑ σε κανένα διεθνές ζήτημα δεν διαθέτει πολιτική, και όπου παρεμβαίνει, κατά κανόνα, μόνο ζημιά προκαλεί-Κορέα, Βενεζουέλα, Κούβα. Στο Μεσανατολικό ταυτίστηκε με τον Νετανιάχου στην πολιτική της επιβολής λύσης με την προσάρτηση της Δυτικής Όχθης και των υψωμάτων Γκολάν στο Ισραήλ. Στο κυπριακό μένει στα σλόγκανς, σε αντίθεση με τη διοίκηση Ομπάμα, η οποία με τον αντιπρόεδρο Τ. Μπάιντεν και τον υπεξ Τ. Κέρι, εργάστηκε σοβαρά για να διευκολύνει τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων.

5. Η ε/κ κοινή γνώμη αναπνέει στους ρυθμούς μιας κατασκευασμένης πραγματικότητας, ζει μιαν εικονική επεξεργασία της, ώστε να «διψά» για νέα φυσικά αέρια, νέες στρατιωτικές βάσεις, νέους στρατηγικούς εταίρους, νέες τριμερείς, νέες αξιοποιήσεις της γεωπολιτικής μας αξίας, φτάνει να αισθάνεται «ευτυχισμένη» στο 60% του εδάφους της νήσου. Έτσι αίφνης η χώρα, της οποίας το 37% του έδάφους της κατέχεται από τουρκικά στρατεύματα, έχει εξελιχθεί μέσα από την εικονική χρήση των λέξεων σε παράγοντα σταθερότητας και ειρήνης στην περιοχή! Η χώρα που είναι η ίδια εισαγωγέας αστάθειας (κατοχή, μη συμμετοχή στη Συνθήκη Σένγκεν, Κανονισμός της «Πράσινης Γραμμής»), πολιτεύεται ως ο Τιτανικός, παριστάνοντας στους ιθαγενείς τον εξαγωγέα σταθερότητας…

Η εικονική διαχείριση της πραγματικότητας διασυνδέεται με την επιλογή Αναστασιάδη για μη λύση στο κυπριακό, την εξάντληση της δεύτερης πενταετίας του με υποκριτικές αναφορές στην «επανενωμένη» Κύπρο. Σε αντιστάθμισμα, η κοινή γνώμη τρέφεται με καθημερινές δοξασίες περί της αναβαθμισμένης Δημοκρατίας που καθημερινά μεγαλώνει το εύρος της, δημιουργεί συμμαχίες με ισχυρούς παίκτες και ενασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα- αλλά μέχρι την παραθαλάσσια Δερύνεια! Οι «τριμερείς» ή «τετραμερείς», δεν αφορούν την προσπάθεια για βελτίωση της θέσης της ε/κ πλευράς, συνεπώς για ένα καλύτερο αποτέλεσμα στο τραπέζι των συνομιλιών. Αφορούν την τέχνη της παραπλάνησης, καθώς, η εγκατάλειψη του μεγάλου στόχου της επίλυσης, αντικαθίσταται από διακηρύξεις άνευ περιεχομένου. Η κοινή γνώμη γοητεύεται από την «ευγενή μας τύφλωση», έτσι ώστε να φαίνεται ότι νικούμε την σκληρή πραγματικότητα μέχρι να αποδειχθεί ότι η «ΑΟΖ μας» δεν διέθετε ούτε ένα ξύλινο τείχος-μόνο μαούνες!

Λάρκος Λάρκου