Ρανιέρι εις διπλούν

Στις 2 Μαίου η ομάδα του Λέστερ έγινε η πρωταθλήτρια Αγγλίας στο ποδόσφαιρο! Την ίδια ημέρα ο προπονητής της Κ. Ρανιέρι μίλησε ανοικτά για το «θαύμα», όπως το διαβάζω στην ιστοσελίδα του αθηναϊκού Sport- Fm.gr και σχολίασε την ελληνική του περιπέτεια:

«Απάντηση στους επικριτές του αποτελεί για τον Κλαούντιο Ρανιέρι το «θαύμα» που έκανε με τη Λέστερ, κατακτώντας το πρωτάθλημα. Για το μέλλον του και τους στόχους της επόμενης σεζόν ανέφερε: «Θα παραμείνω στη Λέστερ. Ο πρόεδρος έχει προγραμματίσει να χτίσει μια ομάδα που θα μπορούσε να μπει στο Champions League. Πρόκειται για μια σεζόν που δεν γίνεται να επαναληφθεί, την επόμενη θα πρέπει να παλέψουμε για να τερματίσουμε στην πρώτη δεκάδα του πρωταθλήματος. Πρέπει να συνεχίσουμε να μεγαλώνουμε σαν ομάδα».

Ο Κλαούντιο Ρανιέρι τόνισε ότι πίστευε πως μπορεί να πάρει κάποιο πρωτάθλημα και ότι δεν έχει αλλάξει από την εποχή που ήταν στον πάγκο της Εθνικής μας «Είμαι 64 ετών. Μάχομαι πολλά χρόνια και πάντα ήμουν αισιόδοξος. Πάντα πίστευα ότι θα μπορούσα να πάρω ένα πρωτάθλημα. Είμαι ο ίδιος άνθρωπος που απολύθηκε από την Ελλάδα πριν ενάμιση χρόνο και πολλοί είχαν ξεχάσει τι είχα κάνει. Είμαι αυτός που ήμουνα και στην Ελλάδα, δεν έχω αλλάξει. Το μοναδικό που μπορώ να κάνω είναι να το αφιερώσω σε όσους με πίστεψαν», ( http://www.sport-fm.gr ).

Είναι άξιο ειδικού σχολιασμού το τελευταίο σημείο. Λέει ο Ρανιέρι ότι «είμαι ο ίδιος άνθρωπος που απολύθηκε από την Ελλάδα πριν ενάμιση χρόνο και πολλοί είχαν ξεχάσει τι είχα κάνει. Είμαι αυτός που ήμουνα και στην Ελλάδα, δεν έχω αλλάξει». Λοιπόν, αυτή είναι η ουσία. Στην Ελλάδα το θαύμα πρέπει να γίνει χθες, χωρίς πλάνο, χωρίς υπομονή, χωρίς την κατάλληλη υποδομή σε παίκτες και (συχνά) χωρίς τις αναγκαίες εγκαταστάσεις. Ο Ρανιέρι έκανε λίγες εμφανίσεις ως προπονητής με την Εθνική Ελλάδος και αφού τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά, η λύση ήταν η άμεση απόλυση! Σε ελάχιστο (ποδοσφαιρικά) χρόνο, αξιολογήθηκε, κρίθηκε ως αποτυχημένος, απολύθηκε, έκλεισε ο κύκλος! Τώρα, με την κατάκτηση του πιο απαιτητικού πρωταθλήματος στον κόσμο με την Λέστερ, δεν γνωρίζω τι λένε οι ιθύνοντες στην ΕΠΟ, αλλά πιθανότερο είναι να σιωπούν. Τι να πουν άλλωστε; Ότι δεν έχουν ιδέα από διοίκηση ποδοσφαίρου;

Το μάθημε Ρανιέρι προφανώς κανείς δεν θα το μάθει από όσους έμαθαν να λαθροβιούν στο χώρο του ποδοσφαίρου. Αντίθετα, πολλοί σοβαροί άνθρωποι το έχουν ήδη σημειώσεις στις σκέψεις τους, αλλά, κατά κανόνα, οι δεύτεροι δεν λαμβάνουν τις αποφάσεις. Ο χώρος του ποδοσφαίρου αντανακλά μια κοινωνική πραγματικότητα. Η κυριαρχία της προχειρότητας, της έλλειψης προγραμματισμού, της απουσίας της κλασσικής ερώτησης «πως θέλω η ομάδα μου να είναι σε τρία χρόνια από τώρα», εξηγούν γιατί πολλά πράγματα στην Ελλάδα παραμένουν ερασιτεχνικά, γεγονός που οι, κατά καιρούς, εκλάμψεις δεν μπόρεσαν να αμφισβητήσουν. Η πίεση των φιλάθλων, η δημιουργία πρόσκαιρων εντυπώσεων με τις συχνές αλλαγές προπονητών, η έμφαση στο συγκυριακό, και όχι στο μακροπρόθεσμο, οδηγεί τα πράγματα στον πάτο. Αξίζει να σημειωθεί ότι προπονητές όπως ο Ρανιέρι, όταν εργαστούν σε μια διαφορετική ποδοσφαιρικά ατμόσφαιρα, αποδίδουν πολύ περισσότερα γιατί το περιβάλλον τούς επιτρέπει να δείξουν τις ικανότητές τους. Έργασία σε πιο ήρεμο κλίμα, με επαγγελματίες παράγοντες, που κατανούν ότι η δουλειά τους είναι να παρέχουν το αναγκαίο υλικό στους παίκτες, με παράγοντες που αντιλαμβάνονται ότι οι πρωταγωνιστές είναι οι παίκτες και οι προπονητές, και όχι οι ίδιοι όπως συχνά συμβαίνει σε χώρες του μεσογειακού κλίματος.