Τα μέτρα και η ΟΕΛΜΕΚ.

Δεν ξέρω αν τελικά η ΟΕΛΜΕΚ προχωρήσει σε κάποια απεργιακά μέτρα γύρω από το ζήτημα «εξωσχολικοί-φύλαξη σχολικού χώρου»όπως λένε οι ειδήσεις (18/2) εξ αφορμής επίθεσης εξωσχολικού σε εκπαιδευτικό. Αυτό που προσωπικά εκτιμώ είναι πως συχνά το συνδικαλιστικό κίνημα πάσχει από ανορθολογική αξιολόγηση των βημάτων του. Σήμερα μείζον θέμα, κατά τη γνώμη μου, είναι η δημιουργική πίεση για εφαρμογή της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, η εκπαίδευση του εκπαιδευτικού, οι σχολικές υποδομές, η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού, η αναδόμηση του Υπουργείου Παιδείας κ.ά

Ασφαλώς κάθε εκπαιδευτικό πρόβλημα είναι σημαντικό αλλά αυτό που μετρά είναι ποιο εκτιμά η ΟΕΛΜΕΚ ότι είναι το σημαντικό για να προχωρήσει σε κάποια μέτρα, ή όχι. Αυτό που προέχει είναι η ανάδειξη των πιο σημαντικών και η προσπάθεια να μπουν στην πρώτη γραμμή μιας διεκδίκησης. Συνεπώς αποτελεί ένα πρόβλημα πολιτικής για το συνδικαλισμό: για ποια προσπαθείς περισσότερο, ποια θεωρείς ως ζήτημα πρώτης προτεραιότητας σε ένα χώρο που έχει πολλά και πολύπλοκα προβλήματα. Μια κινητοποίηση αναδεικνύει τα κεντρικά, πιέζει για αλλαγές στα μείζονα, αξιολογεί τις ρίζες ενός προβλήματος. Το συνδικαλιστικό κίνημα έχει την ευθύνη να δημιουργήσει κλίμα στην κοινή γνώμη και να αγωνιστεί για όσα αποτελούν σε κάθε εποχή τα κυρίαρχα αιτήματα του κλάδου. Ακόμα και τα επιμέρους εντάσσονται σε ευρύτερα σύνολα παιδείας ή και αντιπαράθεσης και πάνω σε αυτά καλείται η ΟΕΛΜΕΚ να δώσει το κύριο βάρος της. Ο συνδικαλισμός που ακολουθεί το συγκυριακό συχνά αδυνατεί να επιλύσει προβλήματα ή να γίνει σημαντικός παίκτης για αλλαγές επειδή «χάνεται» στα επιμέρους και εάν και όταν εξελίσσονται σημαντικά πράγματα δεν μπορεί να αρθρώσει ουσιαστικό λόγο. Συνεπώς η ΟΕΛΜΕΚ χρειάζεται, κατά τη γνώμη μου, να βγει πάνω από την καθημερινότητα της διαχείρισης, να αναδείξει τα μεγάλα και να επιτύχει κινητοποίηση δυνάμεων πάνω σε όσα βελτιώνουν την εκπαιδευτική πράξη και τελικά καταξιώνουν τη συλλογική δράση.