Στις είκοσι Μαίου κρίνεται εν πολλοίς η τύχη της εξουσίας Κουτσιούκ στην κατεχόμενη Κύπρο. Η πρόταση μομφής εναντίον της στηρίζεται από την εσωκομματική αντιπολίτευση του Κόμματος Εθνικής Ενότητας (ΚΕΕ), σε συνεργασία από τα τρία κόμματα της αντιπολίτευσης. Χρειάζονται 26 ψήφοι για να ανατραπεί ο Κουτσιούκ- 17 από την αντιπολίτευση και 9 από την πλευρά των […]
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις 30 Απριλίου ανακοίνωσε την εκταμίευση της πρώτης δόσης του δανείου προς την Κύπρο. Σύμφωνα με την έκθεση της Επιτροπής «η Κύπρος έχει εκπληρώσει όλους τους απαιτούμενους όρους για να λάβει την πρώτη δόση ύψους 3 δις από το συνολικό πακέτο διάσωσης που ανέρχεται στα 10 δις» και σημειώνει ότι η Μόσχα συμφώνησε με την κυπριακή κυβέρνηση στην επιμήκυνση του ρωσικού δανείου προς την Κύπρο κατά δύο έτη και στη μείωση του επιτοκίου από 4,5% στα 2,5%. Έτσι το ρωσικό δάνειο (2011) θα ωριμάζει το 2018 με το τέλος δηλαδή του κυπριακού προγράμματος διάσωσης. Στην έκθεση της Επιτροπής επισημαίνεται ότι η συμμόρφωση της Κύπρου με τους όρους του σχεδίου διάσωσής της «είναι θετική», και έχει προβεί «σε περισσότερες από δώδεκα προαπαιτούμενες ενέργειες, που είχε αναλάβει να φέρει εις πέρας». Η Επιτροπή προβλέπει ύφεση για την Κύπρο της τάξεως του 8,7% και εκτόξευση της ανεργίας. Το μνημόνιο και τα μέτρα λιτότητας θα οδηγήσουν φέτος την Κύπρο και του χρόνου σε βαθιά ύφεση με παράλληλη αύξηση της ανεργίας, του ελλείμματος και του χρέους. Ειδικότερα, όπως προκύπτει από τα στοιχεία, η κυπριακή οικονομία θα βρεθεί φέτος σε ύφεση με το ΑΕΠ να υποχωρεί κατά 8,7%, ενώ για το 2014 προβλέπει επιβράδυνση της ύφεσης με το ΑΕΠ να υποχωρεί 3,9%. Σχετικά με τις δημοσιονομικές επιδόσεις, το έλλειμμα κυμάνθηκε το 2012 στο 6,3% του ΑΕΠ, ενώ προβλέπεται ότι θα αυξηθεί στο 6,5% φέτος και στο 8,4% του ΑΕΠ το 2014. Το δημόσιο χρέος ανήλθε στο 85,8% του ΑΕΠ το 2012, ενώ θα αυξηθεί στο 109,5% το 2013 και στο 124,0% του ΑΕΠ το 2014. Η αύξηση του χρέους αποτελεί προϊόν των δανείων από τους εταίρους και το ΔΝΤ. Η ύφεση της οικονομίας θα οδηγήσει σε περαιτέρω αύξηση της ανεργίας από το 11,9% του ενεργού πληθυσμού το 2012, στο 15,5% το 2013 και στο 16,9% το 2014. Η εξέλιξη αυτή είναι προϊόν της προβλεπόμενης μείωσης της απασχόλησης κατά 6,6% φέτος και 3,1% το 2014. Την ίδια χρονική περίοδο η Επιτροπή έκρινε σκόπιμο να εγκρίνει διετή παράταση στη Γαλλία μέχρι να κατεβάσει το έλλειμμά της στα ευρωπαϊκά όρια, ενώ ο γερμανός υπουργός Οικονομικών B. Σόιμπλε υπερασπίστηκε την απόφαση των Βρυξελλών υπογραμμίζοντας την «ευελιξία» που προβλέπεται στο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Κατά την ανακοίνωση των αναθεωρημένων εαρινών εκτιμήσεων ο Όλι Ρεν στις 3 Μαίου κάλεσε το Παρίσι «να κάνει περισσότερα» για τη δημοσιονομική εξυγίανση- αλλά χαρακτήρισε «εύλογο» να δοθούν δύο χρόνια επιπλέον στη Γαλλία να ρίξει το έλλειμμά της στο 3% του ΑΕΠ. Το ίδιο παράθυρο άφησε και για την Ισπανία. Αυτό σημαίνει πως το Παρίσι θα έχει χρόνο μέχρι το 2015 για την επίτευξη του στόχου. Για τον πρόεδρο του Συμβουλίου Χ. Φ. Ρόμπαϊ «αυτό δεν μπορεί να γίνει άνευ ανταλλάγματος. Η απόφαση δεν έχει ληφθεί, ούτε από την (Ευρωπαϊκή) Επιτροπή ούτε από το (Ευρωπαϊκό) Συμβούλιο. Εάν αποφασιστεί η αναβολή, θα συσχετίζεται με την προώθηση νέων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» στο άμεσο μέλλον, η γαλλική κυβέρνηση οφείλει να «προχωρήσει σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε όλων των ειδών τους τομείς». Ορισμένες παρατηρήσεις προκύπτουν από τα πιο πάνω: Η Γαλλία λαμβάνει ορισμένο χρονικό διάστημα μέχρι να κατεβάσει το έλλειμμά της στα ευρωπαϊκά όρια. Κατά παρόμοιο τρόπο θα μπορούσε να γίνει ο χειρισμός για την κυπριακή περίπτωση. Σε ένα ορισμένο χρονικό διάστημα να λύσει τα ζητήματα που συνδέονταν π.χ. με τον τραπεζικό της τομέα, και όχι να επιβληθεί μια βίαιη λύση. Αντίφαση τα πιο πάνω; Οπωσδήποτε! Δύο μέτρα και δύο σταθμά; Πιθανώς ναι, πιθανώς όχι! Αν η Κύπρος ζητούσε έγκαιρα λύσεις στο δεύτερο εξάμηνο του 2012, τότε θα μπορούσε να πετύχει καλύτερες ρυθμίσεις, ταυτόχρονα με την άσκηση της ευρωπαϊκής προεδρίας. Μπορεί ο Σόιμπλε να έχει σκεφθεί ότι «παρατράβηξε τα πράγματα» στην περίπτωση της Κύπρου, και τώρα κάνει τον «μετριοπαθή», είναι και η Γαλλία ένα μεγάλο, ιδρυτικό μέλος της ΕΕ. Αλλά αν πράττεις έτσι δεν κερδίζεις απήχηση. Χρειάζεται ένα πλήρες, συνολικό, μακροπρόθεσμο σχέδιο στο οποίο όλοι να συγκλίνουν και όχι να κάνεις ευκαιριακούς χειρισμούς που δεν συνδέονται μεταξύ τους, αντιφατικούς, που προκύπτουν από τα επακόλουθα προηγουμένων αποφάσεων ή και από ένα αίσθημα αυτοκριτικής στην πράξη! Ο Χ. Ρόμπαϊ λέει το αυτονόητο, ότι «η απόφαση δεν έχει ληφθεί, ούτε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ούτε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο». Αλλά απεδέχθη την απόφαση με τη φράση «εάν αποφασιστεί η αναβολή, θα συσχετίζεται με την προώθηση νέων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων». Σωστά, αλλά αυτό ισχύει γενικότερα: συμφωνούμε στους στόχους, λαμβάνουμε αποφάσεις, θέτουμε χρονοδιαγράμματα, επιβλέπουμε την εφαρμογή, ελέγχουμε τους ασυνεπείς, κερδίζουμε πόντους αξιοπιστίας προτείνοντας στους ευρωπαίους πολίτες μια πιο έγκυρη λειτουργία της ΕΕ!
Το κυπριακό εδώ και χρόνια απουσιάζει από τη διεθνή ατζέντα. Για λόγους που σχετίζονται με τις επιλογές της ε/κ ηγεσίας το 2004, το κυπριακό «απεσύρθη» από τα διεθνή βήματα, πρώτο, για να προστευτεί η ίδια από την υποχρέωση να απαντήσει στο ερώτημα «αν απορρίπτετε την πρόταση του ΟΗΕ, τι ακριβώς ζητάτε», δεύτερο, για να καταστευαστεί ευκολότερα […]
Η περίφημη επίσκεψη Σαρρή στη Μόσχα στις 18 Μαρτίου 2013 παρέχει σημαντικό υλικό για την εξέλιξη των σχέσεων Κύπρου-Ρωσίας. Ο τότε υπουργός Οικονομικών δήλωσε ότι «η Κύπρος δεν ζήτησε νέο ρωσικό δάνειο, αλλά υπέβαλε προτάσεις για επενδύσεις ρωσικών εταιρειών σε κυπριακές εταιρείες ή χρεόγραφα με αντάλλαγμα μελλοντικά έσοδα από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του κυπριακού φυσικού […]
Τζίπι Λίβνι και Μπα- κι- Μούν, και Τζίπι Λίβνι και Τζον Κέρι συνομίλησαν στις 2 Μαίου για τις προοπτικές επανέναρξης των ειρηνευτικών συνομιλών για επίλυση του μεσανατολικού. Η Τ. Λίβνι ως νέα Υπουργός Δικαιοσύνης ανέλαβε επίσης την ευθύνη για τις διαπραγματεύσεις με τους παλαιστίνιους. Σε δηλώσεις της μετά τη συνάντηση με τον Τ. Κέρι είπε ότι «ελπίζω οι διαπραγματεύσεις να επαναληφθούν, είναι προς το συμφέρον του Ισραήλ, των Παλαιστινίων, της διεθνούς κοινότητας. Ο Τζον Κέρι έχει ιδιαίτερα εμπλακεί στο θέμα αυτό, είναι πολύ αποφασισμένος». Οι Κέρι-Λίβνι συζήτησαν για «όλα τα θέματα πολιτικής και ασφάλειας που αντιμετωπίζει το Ισραήλ, η συνάντηση αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο των συνομιλιών που διεξάγουν ο αμερικανός Υπουργός με ισραηλινούς και παλαιστίνιους αξιωματούχους αλλά και με άραβες και ευρωπαίους (…) για να εξεταστούν οι δυνατοί τρόποι επίλυσης της κρίσης» είπε ο εκπρόσωπος του αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών. Η Λίβνι είπε ότι η πρόταση του Αραβικού Συνδέσμου είναι «σημαντική γιατί αποτελεί ένα καλό μήνυμα προς το Ισραήλ για να τού υπογραμμίσει πώς όταν θα καταλήξουμε στην ειρηνευτική συμφωνία με τους Παλαιστίνιους, θα μπορούμε να ελπίζουμε στην ειρήνη με τον αραβικό κόσμο στο σύνολό του. Η άλλη καλή είδηση είναι ότι η αραβική ειρηνευτική πρωτοβουλία δεν είναι μια πρόταση προς υιοθέτηση ή προς απόρριψη αλλά τελεί υπό διαπραγμάτευση». Ο Τ. Κέρι εξέφρασε ιδιαίτερη ικανοποίηση που οι αραβικές χώρες δήλωσαν ότι είναι «έτοιμες να δεχτούν τα σύνορα του 1967 με προσαρμογές που θα προκύψουν από την αμοιβαία συμφωνία για ανταλλαγές εδαφών». Σύμφωνα με το ΑΠΕ «οι ανταλλαγές εδαφών που έχουν ήδη συζητηθεί σε προηγούμενες ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, θα επέτρεπαν στο Ισραήλ να διατηρήσει σημαντικά εδάφη όπου σήμερα ζει η πλειοψηφία των εβραίων εποίκων, ενώ οι Παλαιστίνιοι θα λάμβαναν εδάφη που τώρα τελούν υπό ισραηλινή κυριαρχία». Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι αυτές οι συζητήσεις εξελίσσονται σε μια περίοδο που οι ειρηνευτικές συνομιλίες εχουν παγώσει, δύο χρόνια τώρα δεν διεξάγεται καμία άμεση επαφή ανάμεσα σε Ισραήλ και Παλαιστινιακή ηγεσία, το κλίμα έχει διαφοροποιηθεί από τη στιγμή που η ηγεσία Νετανιάχου αποφάσισε να δώσει χώρο στην επέκταση των οικισμών ακόμα και ανατολικά της Ιερουσαλήμ. Σήμερα ο παλαιστίνιος ηγέτης Α. Αμπάς βρίσκεται σε αδιέξοδο: εκφράζει τη μετριοπαθή γραμμή του συμβιβασμού με το Ισραήλ, αλλά το Ισραήλ με την αδιάλλακτη στάση Νετανιάχου στέλλει μήνυμα αποδυνάμωσής του και σε τελευταία ανάλυση στέλλει παλαιστίνιους στην απελπισία και στην τυφλή πολιτική της «Χαμάς». Μπορεί να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος της βίας και της ρήξης που βοηθά μόνο τις εξτρεμιστικές οργανώσεις κάθε χρώματος; Δύσκολο ερώτημα, ισοδύναμο με ότι συμβαίνει για δεκαετίες στην περιοχή. Αν το Ισραήλ δεν τα βρει με τον Αμπάς, τι περιμένει από εκεί και πέρα; Να ελέγξουν και τη Δυτική Όχθη οι δυνάμεις της «Χαμάς»; Οι εκλογές στο Ισραήλ στις 17 Ιανουαρίου 2013 έδωσαν τη νίκη στον Νετανιάχου αλλά με εμφανή σημάδια αποδυνάμωσής του. Χάνει έδαφος. Εκτιμώ ότι είναι η τελευταία θητεία του στη θέση του πρωθυπουργού, συνεπώς μένει να δούμε αν ακολουθήσει τα παράδειγμα άλλων ηγετών στο Ισραήλ που έκλειναν τον πολιτικό κύκλο τους ως πρωταγωνιστές της ειρήνης-Ράμπιν, Πέρες, Σαρόν. Δύσκολο να κάνει κάποιος ασφαλή εκτίμηση για το πώς ο Β. Νετανιάχου θα ήθελε να ολοκληρώσει τον δικό του κύκλο. Η έως τώρα πρακτική του υπήρξε ταπεινωτική απέναντι στον Αμπάς και στη μετριοπαθή «Φατάχ». Η τοποθέτηση Λίβνι ως υπεύθυνης για τις διαπραγματεύσεις με τους παλαιστίνιους προέκυψε από τους εκλογικούς συσχετισμούς, αν σημαίνει κάτι παραπάνω θα γίνει σε συνδυασμό με την διαφοροποίηση του πλαισίου που συνιστά η πιο εμφανής συμμετοχή του «Αραβικού Συνδέσμου» στην ειρηνευτική διαδικασία. Οι ΗΠΑ διαθέτουν το κλειδί για τα επόμενα βήματα με τις σχέσεις ειδικού βάρους που διαθέτουν με το Ισραήλ. Η επίσκεψη Ομπάμα στη Μ. Ανατολή και οι επαφές Λίβνι στις ΗΠΑ συνιστούν μια απόπειρα να βρεθεί η άκρη του νήματος. Αν αυτό οδηγήσει σε ειρηνευτικές συνομιλίες, αυτό θα συνιστά μια ουσιώδη πρόοδο γιατί όλα τα στοιχεία του μεσανατολικού παζλ είναι γνωστά, έχουν συζητηθεί δεκάδες φορές και για πολλά χρόνια, συνεπώς αυτή η πιθανότητα για συνομιλίες μπορεί να κρίνει είτε την οριστική πορεία προς την ειρήνευση, είτε την πορεία προς τη σύγκρουση και την διαρκή ανάφλεξη.
Την 1η Μαίου 2013 συμπληρώθηκαν εννέα χρόνια από την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, την 1η Μαίου 2004. Τι πήγε στραβά και μέσα σε εννέα χρόνια η Κύπρος σκαλί σκαλί έφτασε στο ναδίρ; Πώς μια κοινωνία πέτυχε ένα μεγάλο στόχο και πώς σήμερα βρίσκεται σε μια διαδικασία ματαίωσης στόχων με άλυτο το κυπριακό και την […]
Η Χ. Γεωρκάτζη είναι Γενική Ελέγκτρια (ΓΕ) της Κυπριακής Δημοκρατίας από το 1998. Γνωρίζει όσο ελάχιστοι την κυπριακή πραγματικότητα, συντάσσει ετήσιες εκθέσεις για τον τρόπο διαχείρισης του δημόσιου χρήματος στη δημόσια υπηρεσία, στους ημικρατικούς οργανισμούς και στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης. Η έως τώρα δραστηριότητα της υπηρεσίας της οποίας προίσταται, της παρέχει το δικαίωμα να κρίνει […]
Πολύ ενδιαφέροντα τα στοιχεία για την εκπαίδευση στην Κύπρο καθώς σύμφωνα με ρεπορτάζ στο ΚΥΠΕ στις 26 Απριλίου «οι δημόσιες δαπάνες της Κύπρου για την εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες, ήταν το 2011 οι δεύτερες ψηλότερες σε ποσοστό του ΑΕΠ, μετά τη Δανία, μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε […]
Η πολιτική εκτίμηση το έχει ήδη καταγράψει, οι αριθμοί ακολούθησαν. Η ΕΕ δεν ελκύει την πλειοψηφία των ευρωπαίων πολιτών, η απογοήτευση και η κριτική διάθεση είναι κυρίαρχη. Με στοιχεία από το ηλεκτρονικό «Βήμα» «με δημοσκοπική έρευνα η οποία διεξήχθη σε Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία και Πολωνία, από τη δεξαμενή σκέψης «Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων» (ECFR) με […]
Η επιλογή της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ απετέλεσε στρατηγική κίνηση για αντιμετώπιση των μεγάλων ζητημάτων στο σύγχρονο κόσμο -παγκοσμιοποίηση, ανοικτά σύνορα, οργάνωση των κοινωνιών πάνω σε «κοινότητες» συμφερόντων, τερματισμό της απομόνωσης, αναζήτηση συμμαχιών σε έναν πολυπολικό κόσμο. Η υπόθεση με την τρόικα και την προσπάθεια για την υπογραφή μιας δανειακής σύμβασης με την κυπριακή […]
Στις 23 Απριλίου 2013 συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από το άνοιγμα σημείων διέλευσης στην κατοχική γραμμή στην Κύπρο. Στις 23 Απριλίου 2003 με πρωτοβουλία της κυβέρνησης Ερτογάν ελήφθη η πολιτική απόφαση και επεβλήθη στον Ρ. Ντενκτάς. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η Άγκυρα επεχείρησε να «απαντήσει» στην πολιτική ηγεμονία που ασκούσαν οι κυβερνήσεις Κύπρου και Ελλάδας σε σχέση με […]
Ένα είναι η ακαδημαϊκή γνώση, άλλο η μάχιμη πολιτική πράξη. Αν συνδυάζεις και τα δύο ακόμα καλύτερα. Αναφέρομαι σε παρέμβαση του Καθηγητή και Δημάρχου Αθηναίων Γ. Καμίνη σχετικά με την μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης. Γράφει τα πιο κάτω στο περιοδικό «Μεταρρύθμιση» στις 21 Απριλίου 2013: «η αξιολόγηση είναι το μόνο ασφαλές όχημα ανάδειξης των ικανών στελεχών […]